Legenda o nastanku bratstva Čvorovića kaže, a to nam je u intervju potvrdio i sekretar Udruženja Bratstva Čvorovići-potomci plemena Nikšići Dragoljub Čvorović, da je Vojvoda Đuraš, koji je bio upravitelj Župe Onogošt 1435-1505. godine zavjetovao Vojvodu Marka Čvora da se iz Kuta preseli na Zagrad odakle može viđeti očevinu. Marka su zbog svojih fizičkih osobenosti zvali Čvoro i on je rodonačelnik bratstva Čvorovića. Po očevoj smrti preselio se na Dubravu sadašnji lokalitet bratstva. U Kutima je ostavio brata Raška, rodonačelnika Raškovića i strica Laketu – Đaka za koga je bila udata sestra Ivana Crnojevića.

Kako su nam priču prenijeli iz ovog udruženja, Čvoro je po dolasku na Dubravu napravio savardak čije temelje današnji prerci obnavljaju. Oko 1520. godine sa sinovima Petrom, Pavlom i Radom izgradio je i malu crkvicu poznatiju kao Dubara prekrivenu cerovinom. Po crkvi Dubare i današnje groblje i predio se zove Dublje. Nedaleko od ovog lokaliteta se nalazi i grobna ploča vojvode Nikše rodonačelnika plemena Nikšići. 

Po predanju crkva je zapaljena od strane nikšićkih Turaka, poslije neuspješnog napada plemena Nikšići i ostalih okolnih plemena u zauzimanju grada. Turci su u znak odmazde napali Župu i u tom napadu Župljani su uspjeli da odbrane manastir, ali je jedna grupa preko Oblatna i Dragovoljića uspjela da braniocima dođe iza leđa i u tom pohodu stradala je pomenuta crkva, kao i kolibe i savardaci bratstva po Dubravi.

Poznato je u bratstvu da je tada poginuo Jovan Dimitrijev Čvorović. Njegov brat Petar je godinama hajdukovao i svetio brata, u starijim godinama se oženio i nastanio u Bezuje u Pivi. Od njega su nastala bratstva Bošnjaka, koja slave krsnu slavu Sv. Luku.

Ostali bratstvenici su ostali na ognjištima, a neki su u periodu od 1800-1833. četujući po Hercegovini i Romaniji tamo i ostali i nose prezime Čvoro.

Čvorovići su i stara barjaktarska kuća. Bratstvo je dobilo plemenski barjak od Sv. Petra Cetinjskog pred bitku na Krusima, tačnije Stevan Čvorović, koji se kao pedesetogodišnjak istakao u borbi na Martinićima. Poslije bitke čestitao je Sv. Petru pobjedu uz riječi evo ih sad suzbismo no eto njih na jesen, što se desilo na Krusima. Sveti Petar je zapamtio Stevana i dao mu barjak, koji je on dao sinu Radoju-Adžiji. Braća Radoje, Gorčilo, Aćim i Srđan su učestvovali u bici. U arhivi Cetinja postoji i pisani trag o Adžijinom barjaktarstvu. Stevan je isklesao krstaš na nadvratniku kule koji i danas postoji na Adžijinoj kuli na Zagradu.

Bogata tradicija, po riječima Čvorovića, rodila je i ideju o obnovi lokaliteta koja je nastala uz razgovore sa bratstvenicima, koji su jednoglasno podržali stav o osnivanju udruženja i ostalih aktivnosti,  kako bi sproveli u djelo zadate ciljeve. Napravljen je statut, program, skupština bratstva, upravni i koordinacioni odbor.

U okviru udruženja osnovano je i udruženje za dobrovoljno davanje krvi, koje tradicionalno godišnje akciju sprovodi tokom dana Opštine Nikšić.

Cilj je da se ovaj lokalitet obnovi i uredi kao jedan turističko-istorijski kompleks, sa mogućnošću izgradnje i pratećih sportskih sadržaja, kako bi na njemu mogle da se sprovode i sportsko kulturne manifestacije. Lokalitet je zamišljen da radi na dobrobit svih građana Crne Gore, grada Nikšića i plemena, jer pored istorijskog značaja ima i izuzetan položaj na nadmorskoj visini od 1080 m iznad mora i predivno borovo okruženje.

Radovi na Crkvi Čvorovića su pri kraju, a o ostalim planiranim sadržajima najvrerovatnije će se pisati u narednim godinama.

Ova akcija bratstva Čvorovića može samo biti primjer i ostalima na koji način mogu doprinijeti Župi i svojim potomcima u cilju opstanka i nastavka tradicije u svom zavičaju.