Morakovo se nalazi u istočnom dijelu Župe i po katastru ima površinu od 35,38 km2. Po popisu iz 2011. godine broj stanovnika je 336 što čini 9,50 stanovnika na km2. Dolina Morakova je uska i ima oblik glečerskih valova sa strmim visećim stranama, naročito prema Štitovu. Na izgled reljefa u selu Morakovo veliki uticaj su imali fluvioglacijalni procesi. Vidljivi su ostaci morena kuda se kretao lednik ka donjem dijelu Župe. Naselje koje se dijeli na Gornje i Donje Morakovo se formiralo u dolini rijeke Gračanice. Postoji mišljenje da je na prostoru Morakova nekad postojalo jezero, koje je nastalo poslije otapanja lednika i da je selo po tom jezeru (″moru″ nazvano u narodu) dobilo i ime Morakovo. U prilog tvrdnji o postojanju jezera ide i glina u morenama na teritoriji Morakova. Kasnije je rijeka Gračanica probila čeonu morenu i usjekla svoje korito u nju i tim putem je jezero oteklo.

Ne postoje precizni podaci kada se prvi put pominje selo Morakovo. Ipak se zna da je bilo naseljeno i u srednjem vijeku što dokazuju ostaci srednjevjekovnog utvrđenja zvanog u narodu kao Jerinin grad. Po legendi gradila ga je žena Đurđa Brankovića u narodu zvana prokleta Jerina. Međutim ova legenda se ne temelji na istorijskim izvorima. Zna se da je u srednjem vijeku kroz Župu prolazio važan trgovački put od Onogošta do Brskova i da je utvrđenje u Morakovu služilo kao zaštita tom važnom trgovačkom putu. Pojedini naučnici tvrde da je Jerinin grad podignut još u rimsko doba. Dr. Erdeljenović i Vuk Karadžić smatraju da je grad podigao Ivan Crnojević za odbranu od Stjepana Kosače. Međutim iz povelje koju je dobio Herceg Stjepan saznajemo da se ovaj grad zvao Susjed i da je pripadao Herceg Stjepanu. U tim poveljama iz 1444. i 1454. godine upućenih od aragonsko-napuljskog kralja Alfonsa i u povelji od 1448. godine od rimskog cara Fridriha, se o Susjedu govori kao o rimskom vojnom utvrđenju. Poslije pada pod Turke taj grad gubi svaki značaj i biva napušten. Morakovo se u turskim tefterima (popisima) prvi put pominje 1477. godine.

Pretpostavlja se da su prvi naseljenici u Morakovu bili su Iliri, zatim Lužani i Sloveni koje su kasnije potisnuli pleme Nikšići. Većina današnjih stanovnika Morakova vode porijeklo po narodnom predanju iz Vasojevića.

O broju stanovnika u selu Morakovu i broju domaćinstava nemamo sigurne podatke sve do popisa iz 1948. godine kada je u Morakovu živjelo 422 stanovnika u 90 domaćinstava. Godine 1961. broj stanovnika u Morakovu je iznosio 430 u 94 domaćinstva. A 2003. godine bilo je 383 stanovnika u 110 domaćinstava.

Demografski podaci jasno pokazuju na primjeru Morakova pad i stagniranje broja stanovnika ukidanjem statusa opštine 1954. godine. Odseljavanje iz Morakova, izraženo pogotovo sa početkom industrijalizacije i prelaskom u veće gradove velikog broja mladih ljudi karakterisalo je poslijeratni period ovog naselja. U periodu 1971. i 1981. godine imamo stagnaciju broja stanovnika da bi već na početku 1991 godine bio zabilježen pad stanovništva koji se blaže nastavio i na popisu iz 2003 godine. Da se trend pada broja stanovnika nastavio, čak i jačim intezitetom, govori i podatak o broju stanovnika sa popisa iz 2011. godine. Dodatni uzrok pored odseljavanja iz Morakova je pad prirodnog priraštaja posljednjih 20 godina što se vidi i na podacima iz broja učenika u područnom odjeljenju osnovne škole ″Dušan Bojović″. Školske 1960/61 godine bilo je upisano 93 učenika u područnom odjeljenju u 4 razreda. Godine 1981/82 u Morakovu je školu pohađalo 52 učenika. Školske 1991/92 godine školu u Morakovu pohađalo je 46 djece, a 1999/2000 svega 20 učenika.

Ovi podaci jasno govore koliki je pad u broju stanovnika pogotovo najmlađih godišta u Morakovu. Razlog većeg iseljavanja stanovništva iz Morakova su i udaljenost od grada, hladnija klima u odnosu na ostatak Župe, manje plodnog zemljišta, ali i višedecenijsko neulaganje u infrastrukturu ovog naselja i visoka stopa nezaposlenosti.