Veliki broj župskih domaćinstava slavi slavu Lučindan. Župa na ovaj dan neobično oživi i živne, zahvaljujući velikom broju gostiju koji posjećuje najveću župsku slavu.

Manji broj Župljana zna da je Apostol Luka rođen je u Antiohiji, pa se smatra da je bio Grk i da mu je ime bilo Fotinos (svjetla luča, svjetlost), ali isto značenje ima i ime Luka, jer na latinskom „lucius” znači svjetlost. Sv Luka je bio jedan od sedamdeset Hristovih učenika, a smatra se da je Jevanđelje napisao petnaest godina poslije Hristovog vaskrsenja, na grčkom jeziku.

Poznat je kao treći, od četvorice priznatih Jevanđelista (Matej, Marko i Jovan), a u svom Jevanđelju opisuje mnoge događaje i poučne priče, koje drugi Jevanđelisti ne spominju. Napisao je i „Djela Apostolska” u kojima je opisao djela i rad apostola poslije Hristovog vaskrsenja. Smatra se da je pisao po onome što je vidio i čuo, ali i po predanju „prvih očevidaca i sluga riječi”. Djela je posvetio Teofilu, tj. Bogoljubu, odnosno svakom hrišćaninu koji Boga ljubi i poštuje.

Sveti Luka je poznat kao osnivač hrišćanskog ikonopisanja, zato što je prvi naslikao tri ikone „Presvete Bogorodice sa Bogomladencem, Gospodom Isusom” na njenim rukama, koje je Bogorodica vidjela i blagoslovila. O njegovom radu govori takozvana „Ikona u ikoni”, na kojoj je prikazan Sveti Luka, a u perspektivi Bogorodica, koju svetitelj oslikava.

Hrišćanska tradicija drži da je Luka napisao Sveto Jevanđelje po Luki – treće jevanđelje (po redosledu u Novom zavjetu), i Djela apostolska. Vjernici smatraju da je Sveto Jevanđelje po Luki napisao oko 60. godine. Moderni tumači Biblije ne vjeruju da je Luka autor jevađelja, za koje većina smatra je napisano najranije između 80. i 90. godine nove ere

Predanje kaže da je pratio apostola Pavla na drugom i trećem misionarskom putovanju, od Filipa do Rima. Poslije smrti apostola Pavla, nastavio je da propovijeda Jevanđelje po Italiji, Dalmaciji, Hercegovini, Crnoj Gori, Makedoniji, Albaniji i drugim zemljama.

U starosti sveti Luka je otputovao u Egipat radi propovijedi Jevanđelja. Tamo on blagovijesteći Hrista pretrpje mnoge muke i izvrši mnoge podvige. U gradu Aleksandriji on rukopoloži za episkopa Avilija na mesto Aniana, rukopoloženog svetim jevanđelistom Markom. Vrativši se u Grčku, sveti Luka ustroji Crkve naročito u Beotiji, rukopoloži sveštenike i đakone, iscijeli bolesne tijelom i dušom.

Prema predanju, apostol Luka je imao 84. godine kad su ga uhvatili idolopoklonici i ubili objesivši ga o granu masline u gradu Tebi Beotijskoj.

Sahranjen je u Tivi, glavnom gradu Beotije, gdje se potom desiše mnoga čudesa. Tu su se ove svete čudotvorne mošti nalazile do druge polovine 4. vijeka, kada su prenesene u Carigrad, u vrijeme cara Konstancija.

U 4. vijeku naročito se proču mjesto gde su počivale časne mošti svetoga Luke, zbog iscjeljivanja koja su se zbivala od njih, posebno iscjeljivanje od bolesti očiju. Saznavši o tome car Konstancije posla upravitelja Egipta Artemija da mošti svetoga Luke prenese u prestonicu, što i bi učinjeno veoma svečano.

Đurađ Branković je 1453. godine prenio mošti apostola Luke u Smederevo, odakle su 1459. odnijete u Bosnu, a potom 1463. u Dubrovnik, pa u Veneciju.

Župski manastir sa ponosom kroz vjekove nosi ime ovog svetitelja, a Župljani kao dobri domaćini slave i dočekuju svoje prijatelje.

Srećna vam slava Župljani.